Ίδρυση του Συλλόγου

    Θα ξεκινήσουμε την αναδρομή μας μια 25αριά χρόνια πριν την ίδρυση του Συλλόγου μας. Τότε που το χωριό μας ήταν πιο τρανό από σήμερα. Σπίτια γιομάτα ανθρώπους. Παππούδες, γονείς, εγγόνια. Μια φαμελιά τρεις γενιές.  

  

     Τότε που το σχολείο μας ήταν μελισσοφωλιά με πάνω από εκατό παιδιά. Που δεν είχαμε δρόμους, βρύσες, τηλέφωνα, τηλεόραση, αυτοκίνητα, ούτε και λεφτά. Και πόσα άλλα κουβαλάει ο καθένας μας στη μνήμη του. 

    Την εποχή εκείνη μια ομάδα Σπαθαριωτόπουλα που είχαν ξενιτευτεί, στη μακρινή τότε Αθήνα, σπρωγμένα από νοσταλγία και αγάπη για το χωριό τους, π’ αφήσανε πίσω, φτιάξανε τον πρώτο Σύλλογο των ξενιτεμένων.

  

              Το “Σύλλογο Φιλοπρόοδων Νέων Σπάθαρι”

      Στο αρχείο του Συλλόγου μας διασώζεται σήμερα το βιβλίο των συνδρομητών του Συλλόγου εκείνου με ημερομηνία 11 Οκτωβρίου 1931, ένα πολύτιμο κειμήλιο για μας.

     Τα ονόματα των νέων αυτών, όπως υπάρχουν καταχωρημένα στο βιβλίο εκείνο, κοσμούν σήμερα την έκδοσή μας και μείς από την πλευρά μας, τιμούμε την ωραία τους πρωτοβουλία.

        Περισσότερα στοιχεία για τη συνέχεια και το έργο του Συλλόγου των νέων εκείνων, δεν υπάρχουν. Τα δύσκολα χρόνια και ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος που ακολούθησε, ίσως τους οδήγησε σε εγκατάλειψη της προσπάθειάς τους.

      Ο πόλεμος και τα δύσκολα εκείνα χρόνια, δεν άφησαν το χωριό μας ανεπηρέαστο. Πολλοί συγχωριανοί μας το εγκατέλειψαν για μια καλύτερη ζωή. Το μεγαλύτερο μερίδιο το πήρε η Αθήνα, κι όχι με ανοιχτές αγκάλες.

       Πόσοι συμπατριώτες μας έχουν τόσα πολλά να πούνε για τις σκληρές ταλαιπωρίες που πέρασαν στην πρώτη εκείνη εγκατάστασή τους στην Αθήνα. Δεν έλειψαν όμως - κι αυτό είναι το παρήγορο και συγκινητικό - τα δείγματα της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης και της αγάπης που έκρυβε στο βάθος της η Σπαθαριώτικη ψυχή. Στις δύσκολες εκείνες ώρες, ο συγχωριανός μας, ο Σπαθαραίος έδειξε την πλούσια και ολάνοιχτη καρδιά του. Ποιος νιόφερτος στην τότε Αθήνα, δεν έχει να πει τόσα πολλά για τη ζεστασιά, τη φιλοξενία, τη  βοήθεια και τον καλό το λόγο για τους παλιότερους συγχωριανούς μας. Ακόμα και στους φτωχότερους και τους βιοπαλαιστές, περίσσευε ένα πιάτο φαγητό.

  

     Τα χρόνια σιγά-σιγά κύλησαν και σε μια παράξενη σύμπτωση του χρόνου, 13 χρόνια μετά τη λήξη του  Β΄ παγκόσμιου πόλεμου, 13 χρόνια πριν είχε ιδρυθεί  ο Σύλλογος των Φιλοπρόοδων νέων Σπάθαρι, φτάσαμε στο 1957. Μόλις είχαμε αρχίσει να καλοστεριώνουμε στην Αθήνα και να ξεπερνάμε τα πρώτα μας προβλήματα, νάσου και πάλι το Σπαθαριώτικο πνεύμα της νοσταλγίας και της αγάπης για το χωριό μας.

    Οκτώβριος 1957, μια ομάδα συμπατριωτών μας πήρε πρωτοβουλία  και έκανε τις απαραίτητες ενέργειες για την ίδρυση του σημερινού Συλλόγου μας. Τους συμπατριώτες μας αυτούς, τα ιδρυτικά μέλη, τους παραθέτουμε παρακάτω αλφαβητικά, για να τους ξαναθυμηθούν οι παλιότεροι και να τους μάθουν οι νέοι μας.

       Κι έτσι η αγάπη και η νοσταλγία για το χωριό τους, με την υπ’ αριθμ. 17182/57 αίτηση, πήραν το δρόμο για το Πρωτοδικείο της Αθήνας και την έγκριση με την υπ’ αριθμ. 836/23-3-1958 απόφασή του και γίνηκαν σωματείο με την επωνυμία:

Σύλλογος των εν Αθήναις και Απανταχού Σπαθαριωτών

“Ο Άγιος Δημήτριος”

     Σκοπός    του Συλλόγου, όπως αναγράφεται στο καταστατικό, είναι:

Η ανάπτυξη και βελτίωση των κοινωνικών μεταξύ των μελών σχέσεων, η σύσφιξη των φιλικών αυτών δεσμών και η πνευματική επικοινωνία μεταξύ των απανταχού Σπαθαριωτών της επαρχίας Γορτυνίας.

   Η ηθική αλληλοβοήθεια και αλληλεγγύη των αποτελούντων τον Σύλλογο μελών και η ενίσχυση της ευημερίας και της εν γένει προόδου του χωρίου Σπάθαρι δια της εκτελέσεως διαφόρων κοινωφελών έργων.

   Στο πλαίσιο της  ενεργοποίησης του Συλλόγου  και σε εφαρμογή του καταστατικού, το Μάιο του 1958 πραγματοποιήθηκε η πρώτη Γενική Συνέλευση, στην αίθουσα “Τριών Ιεραρχών” επί της οδού Μενάνδρου 4. Στη συγκέντρωση εκείνη η ατμόσφαιρα ήταν πανηγυρική, όλοι τους γεμάτοι πάθος, ενθουσιασμό κι αγάπη για το Χωριό τους. Όλοι τους γεμάτοι πάθος και τολμηρά όνειρα, για έργα στο Χωριό, για εκδηλώσεις στην Αθήνα και κινητοποίηση των αποδήμων Σπαθαραίων σε όλες τις γωνιές της γης. Τα πράγματα αποδείχθηκαν πιο δύσκολα απ’ ό,τι τα περίμεναν, πρέπει όμως να παραδεχθούμε ότι προσπάθησαν και αυτά που πέτυχαν δεν ήταν λίγα.

    Ακολούθησαν δυο τροποποιήσεις του καταστατικού, η πρώτη το 1973 με συμπλήρωση και επικαιροποίηση των διατάξεών του και η  2^η  το έτος 2018 με επίσης επικαιροποίηση  και  συμπλήρωση των  διατάξεων του καθώς και αλλαγή της ονομασίας του σε :

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΑΝΑΤΧΟΥ ΣΠΑΘΑΡΙΩΤΩΝ

΄΄Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ΄΄

και ως έδρα του Συλλόγου καθορίστηκε το χωριό μας ,  Σπάθαρι Αρκαδίας.