Η ΣΗΜΑΙΑ

          Η Ελληνική Σημαία εκπροσωπεί το Έθνος μας, την πατρίδα μας και την κρατική μας οντότητα. Σε περίπτωση πολέμου  φυλάσσεται και να προστατεύεται, και με την ζωή μας ακόμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το γεγονός ότι όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ελλάδα το 1941, ο Σημαιοφόρος πάνω στον Παρθενώνα Κωνσταντίνος Κουκίδης, αντί να παραδώσει τη σημαία στους Γερμανούς, την τυλίχθηκε και έπεσε μαζί της στο κενό....

Η Ελληνική σημαία γιορτάζεται και τιμάται στις 27 του Οκτώβρη, παραμονή της επετείου του ΟΧΙ. 

H πρώτη Ελληνική σημαία με το λευκό σταυρό σε γαλανό φόντο, σχεδιάστηκε, υφάνθηκε, ευλογήθηκε και υψώθηκε στην Μονή Ευαγγελίστριας στη Σκιάθο το 1807. Σ’ αυτή ο μοναχός Νήφωνας όρκισε τους οπλαρχηγούς Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Ανδρέα Μιαούλη, Παπαθύμιο Βλαχάβα, Γιάννη Σταθά, Νικοτσάρα, τον Σκιαθίτη διδάσκαλο του Γένους Επιφάνιο-Στέφανο Δημητριάδη και πολλούς άλλους, μετά από σύσκεψη που έκαναν στο Μοναστήρι της Ευαγγελιστρίας για να καταστρώσουν το σχέδιο δράσης τους.

Η Εθνική Σημαία της Ελλάδος αποτελείται από εννέα ίσου πλάτους οριζόντιες, παράλληλες γραμμές, πέντε κυανές και τέσσερις λευκές, σε διαδοχή, έτσι ώστε η πρώτη και η τελευταία να είναι κυανές. Στο πάνω αριστερό τμήμα σχηματίζεται ένα κυανό τετράγωνο που καταλαμβάνει τις πέντε πρώτες γραμμές, μέσα στο οποίο υπάρχει λευκός σταυρός. Η σημαία αναρτάται πάνω σε λευκό κοντό στη κορυφή του οποίου υπάρχει λευκός σταυρός.

Ο τύπος και τα χρώματα (κυανό και λευκό) της ελληνικής εθνικής σημαίας καθιερώθηκαν τον Ιανουάριο του 1822 στην Α΄ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου. Στις 15 Μαρτίου του ίδιου χρόνου το Εκτελεστικό Σώμα (Κυβέρνηση), που είχε αναλάβει την προσωρινή διοίκηση της Ελλάδας, όρισε με το Διάταγμα 540 τρεις τύπους σημαιών: μια σημαία ξηράς και δυο θαλάσσης, μία για το πολεμικό και μία για το εμπορικό ναυτικό.

Τα χρώματα της σημαίας μας, γαλάζιο και λευκό, συμβολίζουν το γαλάζιο της ελληνικής θάλασσας και το λευκό των αφρισμένων κυμάτων. Οι οριζόντιες γραμμές είναι 9, όσες και οι συλλαβές του συνθήματος της Ελληνικής Επανάστασης: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ. Ο λευκός σταυρός συμβολίζει την αφοσίωση των Ελλήνων στην Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη, καθώς και τη συμβολή της Εκκλησίας στο σχηματισμό του νέου Ελληνικού Κράτους.

Η Εθνική σημαία της Ελλάδος τροποποιήθηκε αρκετές φορές, κυρίως ως συνέπεια πολιτειακών μεταβολών, χωρίς όμως να μεταβληθεί ριζικά. Το 1833 προστέθηκε στις σημαίες του στρατού ξηράς και του πολεμικού ναυτικού ο βαυαρικός θυρεός, ο οποίος διατηρήθηκε μέχρι την ανατροπή του Όθωνα τον Οκτώβριο του 1862. Με την άφιξη του Γεωργίου Α΄ το 1863 περιελήφθη στις σημαίες των ανωτέρω σωμάτων το στέμμα το οποίο παρέμεινε μέχρι τη μεταπολίτευση του 1924.

Από το 1864 η σημαία για τα τάγματα Πεζικού αποτελείτο από μεταξωτό ύφασμα που έφερε τριγύρω χρυσά κρόσσια και στο κέντρο του λευκού σταυρού την εικόνα του προστάτη της, Αγίου Γεωργίου. Οι πολεμικές σημαίες που ισχύουν σήμερα είναι για το ναυτικό η εθνική σημαία και για το στρατό ξηράς και την πολεμική αεροπορία ο τύπος της ορθογώνιας κυανής με το λευκό σταυρό που εκτείνεται μέχρι τις πλευρές της χωρίζοντάς την σε τέσσερα ίσα τμήματα. Στο κέντρο του σταυρού, η σημαία του στρατού ξηράς φέρει την εικόνα του Αγίου Γεωργίου, η δε σημαία της αεροπορίας την εικόνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ.

Σε όλους τους αγώνες του Έθνους, οι Έλληνες πολέμησαν και υπερασπίστηκαν με τη ζωή τους το ιερό αυτό σύμβολο. Δεν μπορεί κανείς να ξεχάσει το γενναίο σημαιοφόρο που σκοτώθηκε από εχθρικά πυρά, τη στιγμή που έστηνε την ελληνική σημαία στην κορυφή του Μπιζανίου το 1912! Στη μάχη που ακολούθησε, σκοτώθηκαν δέκα στρατιώτες για να μην πέσει η σημαία στα χέρια του εχθρού. Στο τέλος ο λοχίας, που είχε απομείνει, όρμησε στο ύψωμα, αγκάλιασε τη σημαία, κατρακύλησε αιμόφυρτος στην πλαγιά και όταν έφθασε στο διοικητή του τάγματος, στάθηκε όρθιος χαιρέτησε και ανάφερε στο διοικητή. Κύριε διοικητά, έχω την τιμή να σας παραδώσω τη σημαία. Και έπεσε νεκρός.

Ο Κώδικας της Ελληνικής Σημαίας αποτελείται από ορισμένους αυστηρούς κανόνες οι οποίοι πρέπει να ακολουθούνται κατά γράμμα ως ένδειξη τιμής προς την Σημαία. Ένδειξη τιμής προς την Σημαία αντικατοπτρίζει ένδειξη τιμής προς το Έθνος και τιμή προς τους ίδιους τους εαυτούς μας.

–          Η Σημαία χρησιμοποιείται μόνο σε έπαρση επί ιστού. Απαγορεύεται η οποιαδήποτε άλλη χρήση της (π.χ. κρέμασμα κουρτίνας, διακοσμητικό, ένδυμα, κ.λπ.).

–          Κατά την έπαρση της Ελληνικής Σημαίας στεκόμαστε όλοι προσοχή. Ο Σημαιοφόρος αίρει γοργά. Κατά την διάρκεια της Έπαρσης της Σημαίας ψάλλετε ο Εθνικός Ύμνος.

–          Εάν υπάρχουν πολλές σημαίες, τότε η Ελληνική πρέπει να βρίσκεται στο ίδιο ύψος ή ψηλότερα από τις υπόλοιπες.

–          Κατά την υποστολή της Σημαίας στεκόμαστε προσοχή. Ο Σημαιοφόρος υποστέλλει αργά.

–          Κατά την ημέρα πένθους η Σημαία κυματίζει μεσίστια και αφού ο σημαιοφόρος τελειώσει την έπαρση, τότε προχωρεί σε υποστολή μέχρι το μέσο του ιστού.

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η Ελληνική Σημαία να αγγίζει το έδαφος για οποιονδήποτε λόγο. Σε περίπτωση που η σημαία είναι πολύ μεγάλη, η έπαρση πρέπει να γίνεται από τον σημαιοφόρο και με την βοήθεια του παραστάτη. Το ίδιο πρέπει να γίνεται και κατά την υποστολή της Σημαίας.

Σε περίπτωση που μια σημαία φθαρεί, τότε καίγεται, αλλά ΠΟΤΕ δεν πετιέται στα σκουπίδια. Στα σκουπίδια μπορούν να πεταχτούν μόνο η στάχτη της.

Σημαία

Πάντα κι όπου σ` αντικρίζω,

με λαχτάρα σταματώ,

υπερήφανα δακρύζω,

ταπεινά σε χαιρετώ.

Δόξα αθάνατη στολίζει

κάθε θεία σου πτυχή

και μαζί σου φτερουγίζει

της πατρίδος η ψυχή.

Όταν ξάφνου σε χαϊδεύει

τ` αγεράκι τ` αλαφρό,

μοιάζεις κύμα, που σαλεύει

με χιονόλευκον αφρό.

Κι ο σταυρός που λαμπυρίζει

στην ψηλή σου κορυφή,

ειν` ο φάρος που φωτίζει

μιαν ελπίδα μας κρυφή.

Σε θωρώ κι αναθαρρεύω

και τα χέρια μου χτυπώ,

σαν αγία σε λατρεύω,

σα μητέρα σ` αγαπώ.

Κι απ` τα στήθη μου ανεβαίνει

μια χαρούμενη φωνή:

«Να “σαι πάντα δοξασμένη,

ω Σημαία γαλανή!»

Πολέμης Ιωάννης